Eergisteren was ik voor het eerst in ruim zes jaar weer eens in Dresden. Daar doet men er alles aan om de oude naam van het Florence aan de Elbe (Elbflorenz) ere aan te doen. Diverse Barok-gebouwen stonden in de DDR-tijd nog overeind en sinds 2004 is ook de Frauenkirche weer opgebouwd. Als je de kerk binnentreedt is het net alsof je een Japanse kopie bezoekt. Desalniettemin vinden vooral veel oudere Duitsers de kerk prachtig en ervaren ze de wederopbouw als het afsluitende hoofdstuk van de Tweede Wereldoorlog. Ook de gebouwen rond de Frauenkirche zijn allemaal 'nep'. Samen met al die barok-pracht-en-praal is het centrum van Dresden een plek geworden voor toeristen (waar je naar toe geleid wordt door één van de lelijkste Einkaufsmeilen die ik ooit heb gezien; de Leyweg in Den Haag is er niks bij). Gelukkig is er aan de andere kant van de Elbe ook nog de Neustadt, die in de 19e eeuw is ontstaan en de oorlog redelijk ongeschonden heeft overleefd. Hier geen toeristen, maar vooral heel veel alternatieve Duitsers, van jonge gezinnen (komt in Duitse alternatieve kringen veel voor) tot punks. Hier leeft de stad: met boekhandeltjes, boetiekjes, leuke cafeetjes, etc.
PS1 Wat wel voor de Dresdner Stadtverwaltung spreekt: het Kulturhaus (een soort Palast der Republik) hebben ze laten staan, inclusief DDR-wandfries.
PS2 Op een zuil voor Café Prag, in de DDR een gerenommeerd café en na de Wende een succesvol Italiaans restaurant (het eerste in Dresden), zag ik het mooiste mozaïek ooit (foto volgt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten