Jan Wagner - champignons
wir trafen sie im wald auf einer lichtung:
zwei expeditionen durch die dämmerung
die sich stumm betrachteten. zwischen uns nervös
das telegraphensummen des stechmückenschwarms.
meine großmutter war berühmt für ihr rezept
der champignons farcis. sie schloß es in
ihr grab. alles was gut ist, sagte sie,
füllt man mit wenig mehr als mit sich selbst.
später in der küche hielten wir
die pilze ans ohr und drehten an den stielen -
wartend auf das leise knacken im innern,
suchend nach der richtigen kombination.
zondag 22 november 2009
woensdag 4 november 2009
Herfstgedicht, hoewel het winter is
Miriam Van hee - Paddestoelen
1
Het zijn oortjes van vlees
waar de aarde mee luistert
naar de muziek van het woud
over stilte, oneindigheid
of hoe het is als de vogels
vertrokken zijn
ze groeien als niemand het ziet
vroeg in de ochtend of ’s nachts
onder kastanjes, beuken,
in zachte bedden van heide
en mos, op plekken waar tussen
de bomen het zonlicht
kan doordringen tot in het gras
en dat hangt weer af
van de wind, want hij is het
toch die de bladeren schudt
en de wolken uiteendrijft
wanneer het hem zint
2
en je kunt wel zeggen : dit
is de plek, hier is het licht
aan het duister gewaagd, dit
is de helling waar dagen geleden
wij liepen met onze geurige
kwetsbare vracht
maar ze zijn er nu niet, dus
moet iemand anders ons voor
zijn geweest, die anderen
altijd, het maakt ons wat
zwijgzamer, trager, alsof wij plots
tegen de wind in lopen
zo komen wij aan zoals
wij vertrokken, met lege handen
en als wij omkijken zien wij
een grote, versluierde maar
welgevallige maandag
die haar baan om de aarde begint
en wij vatten moed
Opmerkingen:
1. In het Haagse bos geurt het nu heerlijk naar paddestoelen. Binnenkort maar weer eens paddestoelensoep maken (maar niet uit het bos).
2. Ik zie nu pas - of weer; ik heb het als kind geloof ik al geweten - dat een paddestoel een stoel is waarop een pad kan gaan zitten. Of is het een stoel aan de rand van een pad? Het eerste klinkt sprookjesachtiger.
3. Ik vond dit gedicht terug op het weblog van Herman van Rompuy, die kandidaat is om de eerste president van Europa te worden. Een president die poëzie leest lijkt me geen slechte keuze. Beter dan eentje die van raceauto's houdt.
4. Binnenkort nog een gedicht over paddestoelen.
1
Het zijn oortjes van vlees
waar de aarde mee luistert
naar de muziek van het woud
over stilte, oneindigheid
of hoe het is als de vogels
vertrokken zijn
ze groeien als niemand het ziet
vroeg in de ochtend of ’s nachts
onder kastanjes, beuken,
in zachte bedden van heide
en mos, op plekken waar tussen
de bomen het zonlicht
kan doordringen tot in het gras
en dat hangt weer af
van de wind, want hij is het
toch die de bladeren schudt
en de wolken uiteendrijft
wanneer het hem zint
2
en je kunt wel zeggen : dit
is de plek, hier is het licht
aan het duister gewaagd, dit
is de helling waar dagen geleden
wij liepen met onze geurige
kwetsbare vracht
maar ze zijn er nu niet, dus
moet iemand anders ons voor
zijn geweest, die anderen
altijd, het maakt ons wat
zwijgzamer, trager, alsof wij plots
tegen de wind in lopen
zo komen wij aan zoals
wij vertrokken, met lege handen
en als wij omkijken zien wij
een grote, versluierde maar
welgevallige maandag
die haar baan om de aarde begint
en wij vatten moed
Opmerkingen:
1. In het Haagse bos geurt het nu heerlijk naar paddestoelen. Binnenkort maar weer eens paddestoelensoep maken (maar niet uit het bos).
2. Ik zie nu pas - of weer; ik heb het als kind geloof ik al geweten - dat een paddestoel een stoel is waarop een pad kan gaan zitten. Of is het een stoel aan de rand van een pad? Het eerste klinkt sprookjesachtiger.
3. Ik vond dit gedicht terug op het weblog van Herman van Rompuy, die kandidaat is om de eerste president van Europa te worden. Een president die poëzie leest lijkt me geen slechte keuze. Beter dan eentje die van raceauto's houdt.
4. Binnenkort nog een gedicht over paddestoelen.
(Op de foto: paddestoelen in Barvaux-sur-Ourthe, België)
Abonneren op:
Posts (Atom)