In navolging van mijn collega-blogger Frieda Splitter ontdek ik de dichter en germanist C.O. Jellema. Deel 2 in een serie.
Als ik in een poëzieclub zou zitten, zou ik het volgende gedicht inbrengen (ook een mooi gedicht voor op een Plint-poster):
Herinnering aan een appel
Ik raap de appel uit het gras
en leg hem op de blauwe schaal
de lamp brandt bij het avondmaal,
omdat het toen ook avond was,
mijn broertje doet zijn schoolverhaal,
zodat ik zeker weet dat hij
hier woont, nu praten wij,
wie hij bedoelt met jij ben ik
en wij zijn samen ogenblik
in taal,
die tijdelijk een appel was;
ik neem hem uit de blauwe schaal
en leg hem in het gras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten