In januari ben ik 30 jaar geworden. Een mooie aanleiding om met een aantal zaken in mijn leven vaart te maken. Vier dagen na mijn 30e heb ik mijn rijbewijs gehaald. In de krokusvakantie hoop ik eindelijk de afsluitende opdracht van de lerarenopleiding af te ronden (na acht jaar lesgegeven te hebben). En zo langzamerhand wordt het ook tijd voor het kopen van een huis. Inmiddels heb ik heel wat huizen gezien - zowel op Funda.nl, als rondtoerend door de Randstad als ook van binnen in het bijzijn van een makelaar. Wat blijkt: nergens is het zo prettig wonen als in Den Haag. Brede straten, groene wijken, rustig en statig. Zolang je ten noorden van de Laan van Meerdervoort blijft (een aloud cliché dat grotendeels opgaat). Wel een vreemde conclusie: mijn 11e woonhuis (waarvan vier in Groningen gedurende twee jaar tijd) zal, naar het zich nu laat aanzien, in mijn geboortestad staan. Volgens Thomas Bernhard is "der Geburtsort [...] der Mörder des Menschen". Volgens mijn vader zal Den Haag binnen tien jaar onder water staan. Tegen hen breng ik Gerrit Achterberg in stelling, die in zijn Ode aan Den Haag (1953) het glazen koepeldak van de Passage als pars pro toto van de stad zag en schreef: "Den Haag, je tikt er tegen en het zingt".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten