In Groningen

Mijn vriendin Q. wees mij er jaren geleden op dat in Groningen alles geel is. Sindsdien is dat een van de eerste dingen die ik denk als ik weer in Groningen ben en elke keer blijkt Q.'s constatering weer te kloppen: de straatstenen in het centrum zijn geel, de A-kerk heeft nog steeds zijn gele torentje en bij mijn laatste bezoek heb ik kunnen vaststellen dat ook de Nieuwe kerk (zie foto), waar ik zo'n tien jaar geleden college heb gevolgd, voorzien is van een verbleekte, maar onmiskenbaar gele torenspits.

Veel is in Groningen hetzelfde gebleven, sommige dingen zijn veranderd. Zo prijkt op de deur van de Blekerstraat nr. 8 niet meer het naambordje van mijn oud-huisbaas Auke Hijlkema, wat mij deed vermoeden dat hij overleden is, ironisch genoeg net nu het café waarvan hij eigenaar was - De Wolthoorn - is uitgeroepen tot een van de beste cafés van het land. Door te googelen ben ik er echter achtergekomen dat Auke inmiddels op Zonneheuvel (GGZ Zuidlaren) woont (zie: www.volkskrantblog.nl/bericht/111988), waar hij het hopelijk goed heeft, voor zover dat mogelijk is.

Een andere opmerkelijke verandering: in Het land van Kokanje (waar de stoelen nog altijd een geel-leren bekleding hebben!) kwam ik een oud-studiegenoot tegen, die vroeger lang haar had en zijn tijd verblowde en nu in een keurige, burgerlijke jongeman, compleet met ballerige bodywarmer, veranderd was en genoeglijk met zijn vriendinnetje zat te lunchen. The times they are a-changin', maar dan in omgekeerde richting.
Ik kan iedereen een bezoek aan Groningen aanraden, vooral omdat er nu een tentoonstelling is over Russische sprookjes, met prachtige illustraties van Ivan Bilibin en indrukwekkende schilderijen van Viktor Vasnetsov. Dat is het aardige van het Groninger Museum: het zet je op het spoor van kunstenaars die je nog niet kende.