Vreugde en leed

Gisteren ben ik voor de tweede keer jammerlijk gezakt voor mijn autorijexamen. Vanavond het moment dat ik het examenterrein betreed, doet de aanblik van de 18-jarige pukkelige kandidaten en de verveeld-geroutineerde, op buschauffeurs gelijkende examinatoren mij alle moed in de schoen zakken. Pleister op de wonde: het einde van de lerarenopleiding Duits komt in zicht, nu ik weer een vak heb afgerond en met de eindopdracht kan beginnen. De theorie blijkt me zoals altijd beter te liggen dan de praktijk.