Aber am liebsten fahre ich Eisenbahn
durch mein kleines wärmendes Land
- Sarah Kirsch
Uit: Landaufenthalt, 1969
Ik moest, op de terugweg van Drenthe naar Den Haag, aan deze regels denken. Ook in het gedicht van Sarah Kirsch is het buiten koud; des te mooier de regels "durch mein kleines wärmendes Land".
Na de oorlog werden de mooiste Duitse gedichten geschreven in de DDR. Sarah Kirsch, Karl Mickel, Heinz Czechowski, Wulf Kirsten. Sächsische Dichterschule. Bleef er, omdat er minder te consumeren viel, meer tijd over voor poëzie? Of bood poëzie een uitvlucht uit het grauwe reëel existerende socialisme?
Sarah Kirsch, inmiddels 76, woont al bijna dertig jaar in Schleswig-Holstein. In Berlijn woonde ze ooit in een zelfmoordflat, in een "verletzende viereckige Gegend", zoals ze het zelf omschreef. Haar poëzie is nog zo fris als toen ze voor het eerst verscheen, al is mijn verzamelbundeltje Katzenkopfpflaster (uit 1985) inmiddels behoorlijk vergeeld.
Sarah Kirsch is ongetwijfeld niet de beste - voor zover je in deze termen kunt spreken - Duitse dichter van na de oorlog. Peter Hacks sprak ooit geringschattend over de "Sarah-Sound". Maar Sarah Kirsch is - net als in Nederland M. Vasalis - wel een dichter waar je van kunt houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten